Dagelijks zie, hoor of lees ik van kinderen of hun ouders dat kinderen moeite hebben om zich op school te concentreren, hun aandacht bij hun schoolwerk te houden of gemotiveerd aan hun huiswerk te gaan.
Woorden als ‘ADHD’ en ‘concentratieprobleem’ worden hierbij ook vaak genoemd.
Een vraag die ik deze week van een ouder kreeg, was: “Hoe kan ik tot mijn kind doordringen dat het leert om zich aan te passen in de klas?”.
En deze zelfde week ving ik op een schoolplein het volgende gesprek op tussen twee 11-jarigen…
Kind 1: “Hoe lang heb ik nog buiten? O ja, 20 minuten.”
Kind 2: “20 Minuten? Wow, dat zou voor mij echt een feest zijn… Ik mag maar 2 x 5 minuten tussen de les door naar buiten.”
Kind 1: “Ja, want jij hebt ook ADHD, toch? Krijg jij daar ook pillen voor?”
Kind 2: “Klopt. Nee, nog niet, maar daar zijn ze wel over aan het nadenken. Ik heb het al één keer uitgeprobeerd voor een toets.”
Kind 1: “O ja. Ja, ik heb ook pillen. Eerst andere en nu weer nieuwe.”
Kind 2: “O ja.”
Ik stond hier toevallig bij en luisterde ernaar. Het was een bloedserieus gesprek. Niet tussen twee oude mensen die het over hun medicatierol hadden, maar tussen twee schoolkinderen van 11 jaar…
Bij het zinnetje “20 minuten buiten; dat zou voor mij echt een feest zijn” brak bijna mijn hart. Ik dacht; ja natuurlijk. Ik begrijp het helemaal. Als je eens zag hoe gedreven, vol levenslust en focus dit kind voetbalde in die paar minuten buiten; kon ik me zijn woorden en verlangens direct voorstellen. Dat was helemaal zijn ding!
Hoe krijg je zo’n kind dan tóch geconcentreerd aan het werk in een klas of aan zijn huiswerk na schooltijd?
“Hoe kun je tot zo’n kind doordringen dat het leert om zich aan te passen in de klas?”
Voel je hoe pijnlijk deze vragen eigenlijk zijn? Zijn dit namelijk wel de juiste vragen?
Klinkt het natuurlijk, logisch en gezond om kinderen – zo nodig met medicatie – te laten passen in een door volwassenen bedachte structuur?
Op deze vraag krijg ik vaak automatisch de reactie: “Ja, maar kinderen moeten nu toch eenmaal leren rekenen, lezen en schrijven?”.
En dan vraag ik graag terug… Is dat zo? Geldt dit voor álle kinderen? Moeten álle kinderen álle vakken leren beheersen?
Of zouden volwassenen juist de unieke behoeften, verlangens, interesses en capaciteiten van een kind mogen ondersteunen, zodat het zijn volledige potentie en zielsmissie hier kan leven? Zouden kinderen de basale en later benodigde vaardigheden ook op hun eigen wijze kunnen ontwikkelen?
Is de wereld gebaat bij mensen die – koste wat het kost – allemaal dezelfde schoolgang doorlopen? Of zou er een authentiekere en rijkere samenleving ontstaan wanneer ieder individu zijn ware zelf zou mogen ontwikkelen en leven?
Gaan we voor een pil of vrije wil? Leren we kinderen zich aan te passen of hun hart te volgen?
Iets om je gevoel en gedachten eens rustig over te laten gaan…
Tot slot deel ik hier voor de zintuigen graag het prachtige lied ‘Aren’t you meant to fly’ van The Wanderer. Je kunt dit nummer hier beluisteren.
Lieve groet,
Marloes Bakvis
Coachprofessional en ervaringsdeskundige
Waar wil jij heen, mooi kind?
Wat is jouw unieke pad?
Volg je hart maar.
Ik sta volledig achter je.
Stralende Kleuren Kindercoaching
… Voor gevoelige, wijze kinderen die vastlopen in het leven en van wie de ogen niet meer stralen ...
In een coachtraject op maat help ik kinderen spelenderwijs en tevens bied ik ondersteuning aan ouders. Met elkaar gaan we op weg naar meer verbinding, rust en geluk.
Met hart en ziel help ik jullie, zodat ook jullie kind weer gaat stralen. Je bent van harte welkom om een gratis en geheel vrijblijvend intake gesprek aan te vragen.
… Ontvang je mijn blogberichten voortaan graag ‘automagisch’ in je mailbox? Dan kun je je daar hier voor inschrijven. Je krijgt dan meteen ook de link naar mijn ‘7 tips voor ouders’ toegestuurd.