“Jij kunt veel meer dan je denkt.”
Ruim 10 jaar geleden speelde ik voor een opdracht van de PABO-opleiding met een zelfgemaakte handpop mee in een poppenspel. Ik vond het erg leuk om te doen en had samen met mijn medestudent de grootste lol achter die kast, toen ik mijn medestudenten hoorde lachen om ons grappige spel. Ik voelde me door de waardering van het publiek steeds minder zenuwachtig en steeds een stukje zelfverzekerder worden. Wat een fijn gevoel was dat. Ik was namelijk eigenlijk iemand die mezelf helemaal niet zo durfde te laten zien. In die tijd was mijn zelfvertrouwen enorm laag en zag ik vooral wat ik allemaal niet goed kon.
Na afloop van het poppenkastspel begon het publiek in de hoorcollegezaal enthousiast te applaudisseren en we kregen mooie complimenten. Eén van de docenten, die op de hoogte was van mijn onzekerheid en lage zelfbeeld, keek me trots aan. Vervolgens werd zijn blik serieus. Hij keek me recht aan en zei welgemeend: “Jij kunt veel meer dan je denkt.”
Hoewel ik de inhoud van deze boodschap destijds zelf nog niet precies kon duiden, voelde ik vanwege zijn oprechte houding en toon wel dat deze docent écht geloofde in mijn kunnen. Dat moment voelde heel goed en de woorden van deze docent raakten mij. Naar aanleiding van wat ik daar zojuist had laten zien, zag hij in mij de kwaliteiten en talenten die ik zelf niet zag. Nu zat het niet in het takenpakket van deze docent om mij verder te begeleiden in het ook zelf zien en voelen van mijn eigen kwaliteiten. Hier ben ik later met veel aanrommelen, hard vallen en weer opstaan stukje bij beetje steeds beter achter gekomen.
Écht van jezelf zien en geloven wat je goed kan, is best lastig. Het zit namelijk niet zo in ons systeem om de mooie kanten van onszelf te zien. We zijn vooral heel kritisch en leggen onszelf vaak een enorme prestatiedruk op. Deze zienswijze geven we als ouders – en daarmee als rolmodel – vervolgens door aan onze kinderen.
Het is overigens niet gek dat we dit onszelf hebben aangeleerd, zo functioneert namelijk bijna heel ons schoolsysteem en onze maatschappij. Door middel van eindeloos toetsen wordt in kaart gebracht wat kinderen nog niet voldoende kunnen en wat ze dus nog beter zouden moeten kunnen volgens ‘de richtlijnen’. Vervolgens wordt daar de nadruk op gelegd, bijvoorbeeld door middel van (extra) huiswerk of bijles. De kwaliteiten en talenten van de kinderen echter, komen op een laag pitje te staan, want dat kunnen ze al goed genoeg. Daar wordt niet zoveel aandacht meer aan besteed.
Het gevolg van deze benaderingswijze is dat kinderen vooral worden geconfronteerd met de zaken waar hun interesses en talenten niet liggen, waar ze grof gezegd (op dat moment) niet goed in zijn. Dat wat ze wél goed kunnen en waar juist hun mogelijkheden liggen, wordt heel weinig meer mee gedaan. Deze kwaliteiten verdwijnen vaak naar de achtergrond, totdat het kind deze zelf ook niet meer ziet.
De aandacht ligt over het algemeen op dat wat je niet goed kan en wat dus beter moet om bijvoorbeeld je toetsen voldoende te maken, over te gaan naar de volgende groep of je examen te halen. Een kind leert op den duur zelf ook haarfijn op deze manier naar zichzelf te kijken en ziet vooral wat het allemaal niet kan. Door deze prestatiegerichte en kritische manier van benaderen, keldert het zelfbeeld en zelfvertrouwen van een kind enorm en daarmee het welbevinden en plezier.
Als we onze kinderen willen laten inzien hoe mooi en waardevol ze werkelijk zijn en willen zorgen dat onze kinderen dit van zichzelf ook écht geloven, dan vergt dit een tegenovergestelde aanpak. We richten onze aandacht dan op datgene wat het kind allemaal wél kan en zien hoe mooi het kind is, precies zoals het is. Dit mag je als ouder dan ook voor jezelf doen, zodat het kind via jou leert hoe het op een positieve manier naar zichzelf kan kijken. “Jij kunt veel meer dan je denkt” wordt uiteindelijk: “Jij kunt heel veel en je weet het”.
Dit proces vraagt uiteraard wat tijd en enige oefening. Vanwege het feit dat je wellicht al heel je leven de omgekeerde stijl gewend bent, zal je nog regelmatig in je oude valkuilen lopen. Als kindercoach kan ik je kind en jullie als ouders helpen bij deze nieuwe manier van kijken.
Via de juiste begeleiding leert en weet het kind dat het inderdaad heel veel kan en leert het van daaruit zien wat zijn unieke mogelijkheden in het leven zijn. Het kind ontwikkelt een gezond zelfbeeld, zelfvertrouwen en veerkracht. Het kind zal hierdoor gaan groeien (vaak ook letterlijk), met plezier zichzelf kunnen zijn en gaan stralen!
