Tegenwoordig leven wij mensen het merendeel van de tijd in ons hoofd. De rest van het lijf staat bij de meeste mensen op de automatische piloot.
Het met en in ons hoofd bezig zijn leren we al van jongs af aan.
Kijk maar naar jonge kinderen… Het hoofdwerk begint vandaag de dag al in de kleuterklas en vaak ook nog met behulp van computers en digiborden.
Kinderen die van groep 2 naar groep 3 gaan moeten opeens stilzitten in de schoolbanken en op die manier leren lezen, schrijven en rekenen.
Ruimte om te spelen – en dus om spelend, bewegend en in spontaniteit te leren – is er vanaf heel jonge leeftijd haast al niet meer.
Het lijkt wel of we kinderen tegenwoordig het hele lichamelijke stuk laten overslaan.
Kinderen van nu leren nog eerder ‘swipen’ op een tablet dan dat ze leren lopen.
Een kind krijgt zo niet de kans om werkelijk te verbinden met zijn of haar eigen lichaam.
Ondertussen hebben de fysiotherapeuten het er maar druk mee…
Deze manier van doen zijn we nu zo gewend en we vinden dit inmiddels ook normaal.
Als je hier echter als mens naar kijkt, zie je dat dit eigenlijk verre van normaal is. Het menselijke gaat er zo langzamerhand steeds meer af.
Om later stevig in het leven te kunnen staan is het belangrijk dat jonge mensen ten eerste leren wat het is om mens te zijn.
Als mens ben je veel en veel meer dan alleen een hoofd.
Dit klinkt voor iedereen wellicht heel logisch, maar tegelijkertijd leven de meeste mensen wel alsof ze alleen een hoofd hebben…
Het lijf, alles wat je hiermee kunt waarnemen én alle prachtige signalen die het geeft; daar lijken we niet meer met aandacht mee bezig te zijn.
We zitten achter schermen en als we daar niet achter zitten, bevinden we ons weer vaak in de gedachtewereld van ons hoofd.
Het merendeel van de tijd zijn we ons als mens niet meer bewust van ons lichaam en wat er allemaal waar te nemen is.
We kijken, maar zien we ook echt? We horen, maar luisteren we ook echt? We eten, maar proeven we ook echt? We raken aan, maar voelen we ook echt? Er zijn heerlijke geuren, maar ruiken we ze nog echt?
Ook dit klinkt misschien weer logisch, maar een mens heeft toch echt zijn lichaam nodig om te kunnen leven in deze wereld.
Met jouw lijf voel je de signalen die jou vertellen waar je heen wilt en waar niet. Jouw lichaam is jouw kompas in het leven.
Wanneer je de verbinding met jouw lichaam verliest, verlies je ook het contact met je ware gevoel.
Als je niet meer goed bij je eigen gevoel kunt, kun je je vervolgens enorm verdwaald voelen in het leven.
Mensen willen het liefst geluk ervaren in het leven. Echter, de meeste mensen leven van jongs af aan al voornamelijk in hun hoofd.
Geluk vind je niet in je hoofd…
Geluk vind je in het hier en nu.
En om in het hier en nu te kunnen ZIJN zul je eerst weer de verbinding mogen maken met je eigen lichaam.
Laten we kinderen hier van jongs af aan al de ruimte voor geven. Ze komen net kijken op deze wereld.
Geef kinderen de ruimte om zich volledig te verbinden met hun eigen lijf. Geef ze de ruimte om te leven in het hier en nu.
Laat die schermen liever nog een aantal jaar achterwege en geef kinderen de ruimte om fysiek te mogen bewegen.
Laat kinderen spelen, verbinden en aarden… met beide benen op de grond.
Lieve groet,
Marloes Bakvis
Coachprofessional en ervaringsdeskundige
Doe je mee…
In het hier en nu
That is where the magic happens
Stralende Kleuren Kindercoaching
… Voor gevoelige, wijze kinderen die vastlopen in het leven en van wie de ogen niet meer stralen ...
In een coachtraject op maat help ik kinderen spelenderwijs en tevens bied ik ondersteuning aan ouders. Met elkaar gaan we op weg naar meer verbinding, rust en geluk.
Met hart en ziel help ik jullie, zodat ook jullie kind weer gaat stralen. Je bent van harte welkom om een gratis en geheel vrijblijvend intake gesprek aan te vragen.
… Ontvang je mijn blogberichten voortaan graag ‘automagisch’ in je mailbox? Dan kun je je daar hier voor inschrijven. Je krijgt dan meteen ook de link naar mijn ‘7 tips voor ouders’ toegestuurd.