Boze buien, huilbuien, driftbuien, woedeaanvallen.
Met een enorme kracht wil er dan iets uit je lijf. Iets wat er misschien al een tijdje zit. Het wil je iets vertellen. Jouw lijf laat je weten dat er buiten jou iets niet overeenkomt met wie jij van binnen bent.
Deze gevoelens uiten is gezond.
Eruit met die handel! Het vertelt je namelijk wat.
Deze energie binnenhouden, de mond snoeren, de kop indrukken… dat zorgt op de lange termijn voor onderhuidse woekeringen.
En toch is het dit laatste wat grotendeels nog ‘algemeen geaccepteerd’ lijkt in onze samenleving. Het lijkt veiliger om jezelf niet eerlijk uit te spreken, zaken maar gewoon te slikken en door te gaan in wat er van je wordt gevraagd. Ja, dit nog liever dan een negatieve of onbegripvolle reactie uit je omgeving…
Ook bij veel kinderen zie je dit nog terug. Overdag en in de ‘buitenwereld’ houden ze zich veelal gedeisd, doen ze netjes mee met de rest, willen ze vooral niet anders zijn of opvallen, slikken ze liever dan dat ze zich eerlijk uitspreken… laat staan dat ze durven ’tegenspreken’. Als je dit wel doet, dan is de kans namelijk nog groot dat je hierop keihard afgerekend wordt. En dat doet zeer. Zeker heel gevoelige kinderen voorkomen dit liever.
Deze kinderen voelen precies aan wat ‘done’ en ‘not done’ is in een groep. Ze passen zich als een kameleon aan aan de wensen van hun omgeving.
Op den duur komt er dan echter een ‘laag’ over je ware zelf heen te zitten. Een schild, een pantser. Een verdedingsmechanisme, zodat jouw zachte zelf niet geraakt kan worden.
Mega slim om jezelf veilig te stellen.
En tegelijkertijd krijgt jouw essentie geen ruimte.
Kijk, en dit is waar die boze en krachtige buien hun werk gaan doen. Whaaa!! Jouw binnenste zelf schreeuwt om aandacht.
Want weet je…
Je kunt die muur om je heen nog zo hoog en stevig bouwen; uiteindelijk groeien je natuurlijke drijfveren en innerlijke verlangens er dwars doorheen!
En dan is het zaak om deze eens echt te gaan zien. Dus nu niet weer met een onkruidverdelger aan komen zetten…
Wat wil ‘jouw zelf’ niet meer, wat tolereert het niet meer?
Wat zegt het over je waarden, je grenzen en je werkelijke wensen?
Omarm die boze buien. Van jezelf, van je kind.
Zeg als het ware: “dank je wel, lijf, dat je me dit laat zien”.
Wees er voor je kind in zo’n bui – met open aandacht en begrip.
Woorden hoeven even niet; gewoon jouw liefdevolle aanwezigheid.
Deze natuurlijke krachten en innerlijke verlangens zijn namelijk je antwoorden en je weg naar dat wat je het meest gelukkig maakt in jouw leven.
Lieve groet,
Marloes Bakvis
Coachprofessional en ervaringsdeskundige
Stralende Kleuren Kindercoaching
… Voor gevoelige, wijze kinderen die vastlopen in het leven en van wie de ogen niet meer stralen ...
Met hart en ziel help ik jullie, zodat ook jullie kind weer gaat stralen. Je bent van harte welkom om een gratis en geheel vrijblijvend intake gesprek aan te vragen.