Wat is het eigenlijk apart waar we kinderen vandaag de dag allemaal diploma’s voor geven.
Zo zijn er bijvoorbeeld het ‘strikdiploma’, het ‘sportdiploma’, het ’typediploma’ en het ‘zwemdiploma’. Je hebt zelfs een ‘op het potje gaan diploma’…
Het is goed om te beseffen wat we hier nu werkelijk mee bereiken.
Op het potje gaan, je veters strikken, sporten, typen, zwemmen… waarom geven we daar diploma’s voor aan kinderen? Kun je daarvoor slagen dan? Kun je hiervoor zakken? En wie bepaalt dat eigenlijk?
Is er overigens maar één manier mogelijk om je veters te strikken? Nou, ik kan je vertellen van niet… want ik heb kinderen in mijn praktijk hun veters op talloze, zelfbedachte manieren zeer effectief zien strikken!
Zijn bovenstaande activiteiten niet gewoon vaardigheden in het leven die kinderen vanuit zichzelf juist graag willen leren en willen kunnen; op hun eigen timing en op hun eigen tempo?
Moet je een kind van buitenaf motiveren om dit soort ‘levensvaardigheden’ – op een door volwassenen bepaald moment – te kunnen?
Mmm… ik vind het nogal dubieus…
Is het voor een kind al niet vervelend genoeg als iets nog niet zelf lukt? Moet je hier dan ook nog de druk van een diploma aan toevoegen?
En is het voor een kind al niet fantastisch genoeg als iets na veel oefening opeens wél lukt? Weet je wat dat doet in het lijf van een kind; welk euforisch gevoel een kind dan kan hebben? En wat dit doet met het zelfvertrouwen van een kind – van binnenuit? Moet je hiervoor als volwassene dan nog een zogenaamd belangrijk papiertje uitreiken? Krijgt het kind dan de goedkeuring van een volwassene voor iets waarvan het kind zelf ook wel ziet dat het dit nu kan?
Is een kind al niet geslaagd als het ten eerste al zo dapper is om iets te proberen; of een bepaalde activiteit nu lukt of niet?
Nogmaals, ik vind het nogal dubieus…
Kinderen leren, omdat ze van nature nieuwsgierig en leergierig zijn. Bovendien gaat leren en leven om het proces; niet om het product. Je hele leven bestaat uit leren! Sterker nog, dit houdt pas op als je deze aarde fysiek verlaat.
En pas op… wanneer je kinderen hun gang laat gaan om te leren waar ze op dit moment een enorme ‘honger’ naar hebben… dan gaat het leren rázendsnel!
Wanneer je kinderen echter dingen laat leren op een timing en op een manier die door een ander is bepaald; dan kan het nog weleens lang duren. Waarom? Omdat het niet in lijn ligt met waar het kind op dat moment aan toe is. Je bent het aan het forceren.
Kijk, uiteindelijk gaat een bloemknopje vanzelf open; wanneer de tijd rijp is. Je moet er alleen niet van buitenaf aan gaan lopen pulken… Dat knopje gaat hoe dan ook open, omdat het leven zo gaat. Niet omdat deze ‘als ie eenmaal een bloem is’ daar een diploma voor krijgt.
Begrijp je wat ik bedoel te zeggen?
Dubieuze diploma’s…
Diploma’s geven voor het leven is – in mijn ogen – waanzin.
Lieve groet,
Marloes Bakvis
Coachprofessional en ervaringsdeskundige
Leren doe je
Van binnenuit
En vanuit plezier
Stralende Kleuren Kindercoaching
… Voor gevoelige, wijze kinderen die vastlopen in het leven en van wie de ogen niet meer stralen ...
In een coachtraject op maat help ik kinderen spelenderwijs en tevens bied ik ondersteuning aan ouders. Met elkaar gaan we op weg naar meer verbinding, rust en geluk.
Met hart en ziel help ik jullie, zodat ook jullie kind weer gaat stralen. Je bent van harte welkom om een gratis en geheel vrijblijvend intake gesprek aan te vragen.
… Ontvang je mijn blogberichten voortaan graag ‘automagisch’ in je mailbox? Dan kun je je daar hier voor inschrijven. Je krijgt dan meteen ook de link naar mijn ‘7 tips voor ouders’ toegestuurd.