Onlangs stelde iemand me vanuit alle nieuwsgierigheid achter elkaar deze vragen: “Hoe oud ben je? Heb je kinderen? Heb je een vriend?”. En vrijwel direct hier achteraan: “Oh, huh… en je hebt geen kinderen… Wat

Lieve mam,

Je bent de allerliefste mama van de hele wereld!

Maar mam… soms heb je het zo druk, werk je zo hard, moet je je haasten, maak je je zo’n zorgen en ben je

Sodemieter op, kinderen zijn geen laboratoriumratten!

Zo, die moest er echt even uit. Ik ben het meer, maar dan ook méér dan zat.
En ik ga me ook niet meer inhouden.

Ik vind het ongelooflijk

Lieve ouders van kinderen, jongeren én jongvolwassenen; er moet even iets uit bij me. En het beste wat ik dan vaak kan doen, is gaan zitten en het gewoon allemaal opschrijven. Hier komt ie…

Heerlijk,

Al van jongs af aan is ‘leeftijd’ toch wel een aanwezig onderwerp in mijn leven. Beter gezegd, de leeftijd die anderen denken dat ik heb. Mijn lengte is hierbij een belangrijke factor. In de klas

Ouders kunnen niet staken… en kinderen ook niet.

Jij wilt het zo, maar je kind wil het juist precies andersom… ken je dat? En als je standvastig ‘nee’ zegt, doet het kind zijn armen over

“Jij kunt veel meer dan je denkt.”

Ruim 10 jaar geleden speelde ik voor een opdracht van de PABO-opleiding met een zelfgemaakte handpop mee in een poppenspel. Ik vond het erg leuk om te doen